واکنش های ادامه دار به ماجرای حذف ادبیات از کنکور /کار اضافه‌تری نکنید!
تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۲۱۸۰۲
این استاد دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا درباره حذف درس‌های عمومی از جمله ادبیات از کنکور ۱۴۰۲، اظهار کرد: آیا این تصمیم غیرعقلانی مصاحبه دارد؟! اینکه عده‌ای چنین تصمیمی می‌گیرند، چه مصاحبه‌ای می‌خواهد؟ واقعا چه باید بگوییم؟ تبعات این تصمیم فرونشست فرهنگی و ادبی و ارتباط جمعی است. زبان فارسی فقط حافظ و سعدی که نیست، کسی که می‌خواهد چیزی سرهم کند بنویسد یا نامه اداری بنویسد به آن نیاز دارد، هرچقدر بخواهند زبان وادبیات را تضعیف کنند، بعد از این باب ضرر می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او درباره انتقادهایی که درباره تستی بودن ادبیات وجود دارد، توضیح داد: گاه یک‌سری مسائل آسیب‌هایی دارد مثلا اینکه باعث شده ادبیات فارسی لطمه بخورد و علاقه دانشجو و بچه‌ها از ادبیات فارسی کم شود و یا سرخورده شوند، باید ببنیم چه کاری باید انجام دهیم و آن بخش را اصلاح کنیم اما زمانی که صورت مسئله را حذف می‌کنیم باید در جای دیگری آن را جبران کنیم، مثلا اگر از کنکور حذف می‌کنیم باید در طول دوره تحصیل جدی‌تر به آن بپردازیم و جایگاه و شأنش را حفظ کنیم. اما در مملکتی که همه چیز بر اساس نتیجه‌گرایی و مدرگ‌گرایی شده، حذف این درس‌ها باعث می‌شود دانش‌آموزان بگویند این درس که در کنکور نیست، استادش هیچ و درسش هم هیچ. درس را به امان خدا ول می‌کنند و بعد وارد دانشگاه می‌شوند، یکی دو درس ادبیات هم در دانشگاه دارند و کلا از دست می‌رود.
شفیعیون خاطرنشان کرد: درس‌های عمومی همه ارزشمند هستند اما قطعا هم‌سطح نیستند. ممکن است در میان این‌ها یک چیز، حیاتی‌تر باشد و یا نشود جایش را با چیزهای دیگر مثلا فوق برنامه و چیزهایی که در رادیو و تلویزیون است، پر کرد. زبان و ادبیات فارسی چنین حالتی دارد و همین الان هم با این هجمه‌ای که از همه‌سو به آن وارد می‌شود به اندازه کافی ضربه می‌خورد؛ مثلا اینکه زبان فارسی به عنوان زبان رسمی، دیگر زبان‌ها محلی را می‌خورد و این دید را برای برخی از ایرانیان به وجود آورده‌اند و یا اینکه در بسته‌هایی مانند موسیقی، ترانه‌ها مبتذل و با زبان و واژه‌های خیلی ساختگی بی‌حساب و کتاب داریم. حالا چیزی شبح‌مانندی به عنوان یک درس مهم که جدی گرفته می‌شود، حذف کنیم و کاری نداریم که این درس به غلط ارائه می‌شود. این کنکور و سوال‌های بی‌خود آن را که ما خودمان در آن می‌مانیم، باید حل کنند.
این استاد دانشگاه سپس بیان کرد: در مملکتمان چیزی به اندازه ادبیات فارسی نداشتیم که بتواند هویت ما را نگه دارد، این همه پزشک، این همه منجم و ریاضی‌دان و رجال نتوانستند به اندازه فردوسی به هویت ما کمک کنند. به واسطه بخت و اقبالی که داشتیم با همه حملاتی که در قرون و اعصار به کشور و ادبیات ما شده، ادبیات برای ما مانده است که صرفا ادبیات فارسی نیست. در واقع ادبیات بخش زیادی از زحمت زبان را به دوش می‌کشد و آن را تلطیف می‌کند. اگر چیزی تحت عنوان گسترش زبان فارسی داریم، صدقه‌سر ادبیات است؛ اگر شاهنامه فردوسی آیینه افتخارات ایرانیان نبود که کرد و بلوچ و ترک خود را در آن ببیند و زبان فارسی را از شاهنامه یاد بگیرد، همه چیز از بین رفته بود. کاری به شأن درس‌ها نداریم، همه درس‌ها در مرتبه اعلی هستند اما اگر به ضرورت حساب کنیم، هیچ چیز اهمیت زبان و ادبیات فارسی را ندارد. بگردند و بلایی‌هایی را که به خاطر نمره و کنکور سرش آوردند، رفع و رجوع کنند، کار بدتر و اضافه‌تری نکنند.
منبع: الف
کلیدواژه: ادبیات فارسی زبان فارسی درس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۲۱۸۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عاشق شعر عالمگیر ایران هستم/بهترین سوغاتی از نمایشگاه کتاب تهران
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از ستاد خبری سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، طالب آذرخش شاعر ملی تاجیکستان (با تخلص آذرخش) و سردبیر نشریه «پیام سغد» است. تاکنون به قلم او کتاب‌های بسیاری به خط سیریلیک در تاجیکستان منتشر شده است. اثری هم به نام «دیوان عشق» به خط فارسی و سیریلیک دارد که گلچینی از آن توسط انتشارات خردگان در تهران با عنوان «چشم، جانم، چشم...» منتشر شده است.
او بسیار تاکید دارد که آثارش به خط سیریلیک و فارسی منتشر شوند تا کسانی که در تاجیکستان با خط فارسی آشنایی ندارند با آن آشنا شوند و فرصتی برای مقایسه پیدا کنند. همچنین برخی اشعارش نیز در چند نشریه در تهران منتشر شده است. در چندین کنگره و همایش در تهران، تبریز، اصفهان و شیراز شرکت کرده و به قول خودش این «شهرهای عزیز» را دوست داشته است.
طالب آذرخش سابقه حضور در محافل ادبی بسیاری در ایران را دارد و کتاب شعر را بهترین سوغات از ایران می‌داند. آذرخش درباره سابقه حضورش در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران گفت: خوشبختانه تجربه حضور در نمایشگاه کتاب تهران را دارم که برایم بسیار جالب بود. همچنین در چندین محفل فرهنگی از جمله محفل جشنواره فضولی نیز شرکت داشته‌ام.
وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران یک بازار بزرگ کتاب است. یکباری که حضور داشتم از صبح تا عصر نتوانستیم حتی نصف نمایشگاه را هم ببینیم. من از حضور در این نمایشگاه که به عنوان یک فروشگاه بزرگ کتاب به نظر می‌رسد بسیار شاد و مسرور شدم. کتاب‌های جالبی در این نمایشگاه دیدم.
آذرخش ادامه داد: در نمایشگاه کتاب تهران، کتاب‌های ادبیات کلاسیک را که سال‌ها آرزوی دست‌یابی و مطالعه‌شان را داشتم پیدا کردم. با ناشران گوناگونی که آثار شعرای بزرگ مثل حافظ، سعدی، فردوسی و ...را منتشر کرده‌اند، گفت‌وگو کردم. وقتی هم که به تاجیکستان بازگشتم کتاب‌های جیبی این شاعران را به عنوان سوغات برای دوستانم آوردم.
این شاعر فارسی‌سرا در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این نکته که به ادبیات معاصر ایران بسیار علاقه‌مند است، گفت: نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، محل آشنایی من با آثار معاصر ادبیات ایران بود. من عاشق شعر و خصوصا شعر عالمگیر ایران هستم. با شعر معاصر ایران هم آشنایی دارم. آثار شاعرانی همچون شهریار، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه)، شاملو و ... در تاجیکستان شناخته شده است. از اینکه در نمایشگاه کتاب تهران بدون واسطه و به راحتی به این کتاب‌ها دسترسی داشتم موجب خشنودی‌ام بود.
آذرخش همچنین با اشاره به این نکته که گویش تاجیکستانی‌ها و ایرانی‌ها باهم تفاوتی ندارد، ادامه داد: ما یک زبان داریم. شعر معاصر ایران و شعر معاصر تاجیکستان یک زبان دارد که همان زبان رودکی، خیام و حکیم فردوسی است. ما همان چیزی را که شما می‌خوانید، می‌خوانیم. البته در حوزه شعر معاصر ایران شعرهایی هم هست که به لهجه تهرانی یا شیوه‌های متفاوت است. اما همه این‌ها به زبان فردوسی و حافظ است. ما امروز شعری که در شاهنامه می‌خوانیم در شعر معاصر تاجیک هم می‌بینیم.
وی اضافه کرد: وقتی از ادبیات ایران حرف می‌زنیم، تفاوتی بین ایران و تاجیکستان نمی‌بینیم. فقط یک ادبیات فارسی در میان است. حتی ادبیات معاصر ایران هم در تاجیکستان شناخته شده است. بسیاری از آثار رمان‌نویسان معاصر در تاجیکستان منتشر شده است. اما در تاجیکستان شاعران ایرانی بیشتر مورد اقبال عموم قرار گرفته‌اند. من در اخبار دیده بودم که یکی از کتاب‌های فاضل نظری در یک فروشگاه در تهران، فروش چند هزار جلدی داشته است. این کتاب در تاجیکستان هم به زبان سیریلیک برگردانده شده است و غزل‌های او علاقمندان خاص خودش را دارد. من سردبیر مجله «پیام سغد» در تاجیکستان هستم. ما در هر شماره از مجله شعری از هم‌زبانان ایرانی یا افغانستانی را چاپ می‌کنیم. من تاکید می‌کنم که شعر هم‌زبان خود را منتشر می‌کنیم نه شعر ادبیات ایران یا افغانستان را.
آذرخش در بخش دیگری از این گفت‌وگو به نقش نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در بهبود دیپلماسی فرهنگی میان دو کشور ایران و تاجیکستان اشاره کرد و ادامه داد: خیلی خوب می‌شد اگر نمایشگاهی مانند نمایشگاه کتاب تهران در کشورهای فارسی‌زبان یعنی افغانستان و تاجیکستان هم می‌داشتیم. چون در افغانستان و تاجیکستان نمایشگاه‌های صنعتی و اقتصادی مشترک و غیرمشترک بسیاری برگزار می‌شود، اما نمایشگاه کتاب نداریم. نکته دیگر این است که خیلی خوب می‌شد اگر در نمایشگاه کتاب تهران مکان معینی وجود داشت تا خوانندگان با ادیبان، نویسندگان و ناشران گفت‌وگو و دیدار داشته باشند. من خیلی علاقه‌مندم که آثار شاعران تاجیکستانی در نمایشگاه کتاب تهران معرفی شود و در معرض دید و خرید عموم قرار گیرد. ما می‌توانیم کتاب‌هایی منتشر کنیم که یک طرف آن خط فارسی و طرف دیگر آن خط سیریلیک باشد. این موضوع به آموزش زبان فارسی کمک خواهد کرد چون تاجیکستانی‌ها حتما باید خط فارسی را یاد بگیرند. آشنایی با خط فارسی باعث می‌شود که از گذشته خود آگاه شوند و آینده خود را ببینند. البته اگر خوانندگان ایرانی هم با خط سیریلیک آشنا شوند خیلی خوب می‌شود.
وی در پایان در پاسخ به این سوال که «چرا با وجود پیوندهای فرهنگی و زبان مشترک میان ایران و تاجیکستان، ارتباطات فرهنگی محدودی میان دو کشور وجود دارد؟» گفت: فکر می‌کنم سرحدات و مرزهای جغرافیایی دلیل این موضوع باشد. اخیرا قابلیتی ایجاد شد و در فضای مجازی صفحاتی پدید آمد که خوانندگان، ادیبان و شاعران ایرانی و تاجیکی با یکدیگر در تعامل باشند و مثلا یک شاعر تاجیکستانی بتواند با خواننده ایرانی طرف گفت‌وگو قرار گیرد. چون تاجیکستانی‌ها هم به زبان فارسی سخن می‌گویند. فقط لازم است که با زبان فارسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از آثار شاعران ایرانی استفاده کنند. اگر رفت‌وآمد این محافل ادبی بیشتر شود شاهد نتایج بهتری هم خواهیم بود. همچنین ارسال کتاب‌های تاجیکستانی به ایران و بالعکس می‌تواند عامل مهمی برای تقویت این پیوندها باشد.
سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت (۱۴۰۳) در محل مصلی امام خمینی(ره) به شکل حضوری برگزار می‌شود.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900156
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»